Tenperaturak gora egin ahala, kirol instalazioen barruan ingurune erosoa mantentzea funtsezkoa bihurtzen da, batez ere saskibaloia bezalako energia handiko jardueretarako. Irtenbide eraginkor bat aire girotu lurruntzailea (EAC) erabiltzea da. Baina zein ondo hozten ditu saskibaloi pistak?

Aire girotu lurruntzaileakerabili ura lurruntzearen printzipioa airea hozteko. Aire epela ateratzen dute urez saturatua den kutxa baten bidez, eta ura lurrundu ahala, aireak beroa galtzen du, aire freskoagoa zirkulatzea eraginez. Metodo hau bereziki eraginkorra da hezetasuna baxua den eta tenperaturak nabarmen jaitsi daitezkeen klima lehorretan.

Saskibaloi kantxetan aplikatzen denean, hozte-efektuaaire girotu lurruntzaileakoso esanguratsua da. Kantxako espazio zabalek airearen zirkulazio eraginkorra ahalbidetzen dute, aire freskoa instalazioko txoko guztietara iristen dela bermatuz. Aire girotuko ohiko sistemak ez bezala, energia kontsumitzaileak eta garestiak direnez, EAC ingurumena errespetatzen duen eta funtzionatzeko ekonomikoagoa da.

Hozte-efektua ez da erosotasuna soilik; Jokalarien errendimendua ere hobetzen du. Giro freskoago batek kirolariei erresistentzia eta arreta mantentzen laguntzen die, lehiaketa edo praktika bizietan beroarekin lotutako arazoak izateko arriskua murrizten du. Gainera, ikusleek ikusmen-esperientzia atseginagoaz goza dezakete, giro orokorra atseginagoa eginez.

Dena den, tokiko klima kontuan hartu behar da aire girotu lurruntzailea ezartzerakoan. Hezetasun handiko eremuetan, EAC-en eraginkortasuna murrizten da, airea hezetasunez asetzen delako. Kasu honetan, hozte lurruntzailea eta ohiko aire girotua konbinatzen dituen sistema hibrido bat behar da.

Laburbilduz, tokiko klima bere funtzionamendurako egokia bada,aire girotu lurruntzaileaksaskibaloi zelaien hozte-efektua nabarmen hobetu dezake, jokalarien errendimendua eta ikusleen erosotasuna hobetuz.