وضعیت کلی توسعه تهویه جابجایی

در سال های اخیر، یک روش جدید تهویه، تهویه جابه جایی، به طور فزاینده ای توجه طراحان و صاحبان کشور من را به خود جلب کرده است. در مقایسه با روش تهویه مختلط سنتی، این روش تامین هوا، منطقه کار داخلی را قادر می سازد تا کیفیت هوای بالاتر، آسایش حرارتی بالاتر و راندمان تهویه بالاتر را به دست آورد. در سال 1978، یک کارخانه ریخته گری در برلین، آلمان، سیستم تهویه جابجایی را برای اولین بار به کار گرفت. از آن زمان، سیستم تهویه جابه‌جایی به تدریج در ساختمان‌های صنعتی، ساختمان‌های مدنی و ساختمان‌های عمومی به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. به خصوص در کشورهای شمال اروپا، حدود 60 درصد از سیستم های تهویه صنعتی در حال حاضر از سیستم های تهویه جابه جایی استفاده می کنند. حدود 25 درصد از سیستم های تهویه اداری از سیستم های تهویه جابه جایی استفاده می کنند.

مقدمه ای بر اصل تهویه جابه جایی

تهویه جابه‌جایی هوای تازه را به داخل محل کار هدایت می‌کند و یک دریاچه نازک هوا روی زمین ایجاد می‌کند. دریاچه های هوا از انتشار هوای تازه خنک تر تشکیل می شوند. منابع حرارتی (افراد و تجهیزات) در اتاق جریان هوای همرفتی رو به بالا ایجاد می کنند. به دلیل شناور بودن منبع گرما، هوای تازه به قسمت بالایی اتاق جریان می یابد و منجر به جریان هوای غالب حرکت هوای داخل می شود. دریچه های خروجی در بالای اتاق قرار می گیرند و هوای آلوده را خارج می کنند. دمای هوای تازه وارد شده به اتاق توسط دریچه های تغذیه معمولاً کمتر از دمای محیط کار داخلی است. به دلیل چگالی هوای خنک تر به سطح فرو می رود. سرعت تامین هوای تهویه جابجایی حدود 0.25 متر بر ثانیه است. تکانه هوای عرضه شده به قدری کم است که هیچ اثر عملی بر جریان هوای غالب در اتاق ندارد. هوای تازه خنک‌تر مانند آب ریختن در کل طبقه داخلی پخش می‌شود و به یک دریاچه هوا منتهی می‌شود. جریان هوای همرفت حرارتی ناشی از منبع گرما، یک گرادیان دمایی عمودی در اتاق ایجاد می کند. در این حالت دمای هوای هوای خروجی بیشتر از دمای کاری داخل است. مشاهده می شود که جریان هوای غالب تهویه جابجایی توسط منبع حرارت داخلی کنترل می شود. بنابراین به این نوع تهویه تهویه جابجایی حرارتی نیز می گویند.